เจ้าหญิงทั้งสามแห่งไวท์แลนด์
ครั้ง หนึ่งมีชาวประมงคนหนึ่งอาศัยอยู่ใกล้พระราชวังและตกปลาเพื่อนำมาถวายพระราชา วันหนึ่งเมื่อเขาออกไปตกปลา เขาก็ไม่สามารถจับปลาได้เลย เขาพยายามใช้เหยื่อและคันเบ็ดทุกวิถีทาง แต่ก็ไม่พบปลาสแปตติดเบ็ดเลย แต่เมื่อวันเวลาล่วงเลยไปนาน ก็มีปลาตัวหนึ่งโผล่ขึ้นมาจากน้ำและพูดว่า
“หากข้าพเจ้าสามารถมีสิ่งที่ภริยาของท่านแบกไว้ใต้เข็มขัดได้ ข้าพเจ้าก็จะจับปลาได้เพียงพอ”
ชายผู้นั้นจึงตอบอย่างกล้าหาญว่า “ได้” เพราะเขาไม่ทราบว่าภรรยาของเขาจะมีลูก 86ว่าพอแล้ว เขาจับปลาได้หลายชนิดมากพอสมควร แต่เมื่อถึงบ้านตอนกลางคืนและเล่าเรื่องที่ตัวเองจับปลาได้มากมาย ภรรยาของเขาก็ร้องไห้คร่ำครวญและโกรธมากที่สามีสัญญาไว้ว่า “ฉันจะคลอดลูกออกมา”
ไม่นาน เรื่องราวก็แพร่กระจายออกไปและไปถึงปราสาท เมื่อกษัตริย์ได้ยินความเศร้าโศกของหญิงคนนั้นและสาเหตุ พระองค์จึงส่งคนไปบอกเขาว่าจะดูแลเด็กคนนั้น และดูว่าจะช่วยเด็กนั้นไว้ได้หรือไม่
หลายเดือนผ่านไป เมื่อถึงเวลาของนาง ภรรยาของชาวประมงก็มีลูกชาย ดังนั้นกษัตริย์จึงรับเด็กนั้นมาเลี้ยงเป็นลูกของตน จนกระทั่งเด็กโตขึ้น วันหนึ่งเขาจึงขอลาไปตกปลากับพ่อ เพราะเขาตั้งใจจะไป ตอนแรกกษัตริย์ไม่ทรงทราบ แต่ในที่สุดเด็กก็ทำตามที่พ่อต้องการและไป เขากับพ่อจึงออกเรือทั้งวันและทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดีจนกระทั่งถึงฝั่งในตอนกลางคืน จากนั้นเด็กชายก็จำได้ว่าลืมผ้าเช็ดหน้าไว้ จึงไปหา และทันทีที่เขาเหยียบเท้าขึ้นบนเรือ เรือก็ถูกลากไปยังดินแดนที่ห่างไกล และในที่สุดก็มาเจอชายหาดสีขาว
แล้วเขาก็ขึ้นฝั่งเดินไปได้สักพักก็มีชายชราคนหนึ่งมีเครายาวสีขาวมาพบเขา
“ดินแดนนี้ชื่ออะไร” เด็กชายถาม
“ไวท์แลนด์” ชายคนนั้นถามเด็กหนุ่มว่าเขามาจากไหนและจะทำอะไร เด็กหนุ่มจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้เขาฟัง
“เจ้าจะได้พบเจ้าหญิงทั้งสามพระองค์ ซึ่งเจ้าจะเห็นพวกเธอยืนอยู่บนพื้นถึงคอ มีเพียงศีรษะโผล่ออกมาเท่านั้น”
“ใช่ ใช่!” ชายคนนั้นกล่าว “เมื่อท่านเดินไปตามชายหาดตรงนี้อีกเล็กน้อย ท่านจะพบกับเจ้าหญิงสามองค์ที่ถูกฝังอยู่ในทรายจนถึงคอ มีเพียงศีรษะโผล่ออกมาเท่านั้น จากนั้นองค์แรกซึ่งเป็นองค์โตจะร้องเรียกและขอร้องท่านอย่างน่ารักให้ไปช่วยเธอ ส่วนองค์ที่สองจะทำเช่นเดียวกัน ท่านอย่าไปหาเธอทั้งสองเลย แต่ให้รีบเดินผ่านพวกเธอไปราวกับว่าท่านไม่เห็นและไม่ได้ยินอะไรเลย ส่วนองค์ที่สามนั้น ท่านจะต้องไปหาและทำตามที่นางขอ ถ้าท่านทำเช่นนี้ ท่านก็จะโชคดี—แค่นั้นเอง”
เมื่อเด็กชายมาหาเจ้าหญิง องค์แรก เธอได้เรียกเขาและขอร้องให้เขามาหาเธออย่างน่ารัก แต่เขาก็เดินผ่านไปราวกับว่าไม่เห็นเธอ ในทำนองเดียวกัน เขาเดินผ่านเจ้าหญิงองค์ที่สอง แต่เจ้าหญิงองค์ที่สามก็ตรงขึ้นไปทันที
เธอกล่าวว่า "หากท่านยอมทำตามที่ฉันสั่ง ท่านจะได้ตามที่ใจปรารถนา"
“ใช่” เขายินดีเช่นนั้น ดังนั้นเธอจึงเล่าให้เขาฟังว่าโทรลล์ สามตัว วางสิ่งของเหล่านี้ลงในดินที่นั่น แต่ก่อนหน้านั้น พวกมันอาศัยอยู่ในปราสาทบนต้นไม้
“ตอนนี้” เธอกล่าว “คุณต้องเข้าไปในปราสาทนั้น และปล่อยให้พวกโทรลล์เฆี่ยนตีคุณคนละคืนเพื่อพวกเราแต่ละคน หากคุณทนได้ คุณจะปลดปล่อยพวกเราให้เป็นอิสระ”
แต่เด็กคนนั้นก็บอกว่าเขาพร้อมที่จะลอง
“เมื่อคุณเข้าไป” เจ้าหญิงพูดต่อ “คุณจะเห็นสิงโตสองตัวยืนอยู่ที่ประตู แต่ถ้าคุณเข้าไปตรงกลางระหว่างพวกมัน พวกมันจะไม่ทำอันตรายคุณเลย จากนั้นตรงไปที่ห้องมืดๆ เล็กๆ แล้วปูที่นอนของคุณ จากนั้นโทรลล์จะเข้ามาเฆี่ยนคุณ แต่ถ้าคุณหยิบขวดที่แขวนอยู่บนผนังแล้วถูตัวด้วยขี้ผึ้งที่อยู่ในนั้น ไม่ว่าแส้ของมันตกลงไปที่ใด คุณจะปลอดภัยเหมือนเดิม จากนั้นคว้าดาบที่แขวนอยู่ข้างขวดแล้วฟัน โทรลล์จนตาย”
ใช่แล้ว เขาทำตามที่เจ้าหญิงบอก เขาเดินผ่านท่ามกลางสิงโตราวกับว่าเขาไม่เห็นพวกมัน และตรงเข้าไปในห้องเล็ก ๆ แล้วนอนลงที่นั่น คืนแรกมีโทรลล์ตัว หนึ่งมา พร้อมกับสิงโตสามตัว 89หัวและไม้เท้าสามอัน แล้วตีเด็กหนุ่มอย่างรุนแรง แต่เขาก็ทนจนกว่าโทรลล์จะตาย จากนั้นเขาก็หยิบขวดเหล้ามาถูตัว จากนั้นก็คว้าดาบและสังหารโทรลล์
ดังนั้นเมื่อเขาออกไปในเช้าวันรุ่งขึ้นเจ้าหญิง ก็ยืนสูงจากพื้นถึงเอว
คืนถัดมาก็เกิดเรื่องเดิมซ้ำอีก เพียงแต่คราวนี้โทรลล์มีหัว 6 หัวและคทา 6 อัน และมันตีมันรุนแรงกว่าครั้งแรกมาก แต่เมื่อมันออกไปในเช้าวันรุ่งขึ้นเจ้าหญิง ก็โผล่ออกมาจากพื้นดินถึงหัวเข่า
คืนที่สาม มี โทรลล์ตัวหนึ่งซึ่งมีหัวเก้าหัวและไม้เท้าเก้าอันเข้ามา มันเฆี่ยนตีและเฆี่ยนเด็กหนุ่มจนหมดสติไป แล้ว 90โทรลล์จับเขาขึ้นแล้วเหวี่ยงไปที่ผนัง แต่แรงกระแทกทำให้ขวดที่ตกลงบนตัวเด็กหนุ่มแตกออกและน้ำมันขี้ผึ้งหกใส่เขาจนหมด เขาจึงกลับมาแข็งแรงและแข็งแรงเหมือนเดิมอีกครั้ง จากนั้นเขาก็ไม่ชักช้าอีกต่อไป เขาคว้าดาบและสังหารโทรลล์และเช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อเขาออกจากปราสาทเจ้าหญิง ก็มายืนต่อหน้าเขาพร้อมร่างไร้วิญญาณทั้งหมด ดังนั้น เขาจึงรับลูกสาวคนเล็กเป็นราชินีและใช้ชีวิตอย่างมีความสุขร่วมกับเธอชั่วระยะเวลาหนึ่ง
ในที่สุดเขาก็เริ่มอยากกลับบ้านเพื่อไปเยี่ยมพ่อแม่ของเขาสักพักราชินี ของเขา ไม่ชอบสิ่งนี้ แต่ในที่สุดใจของเขาก็ตั้งใจกับเรื่องนี้มาก และเขาก็ปรารถนามากจนไม่มีอะไรจะยับยั้งเขาได้ ดังนั้นเธอจึงกล่าวว่า:
“คุณต้องสัญญากับฉันเรื่องหนึ่ง นั่นคือทำในสิ่งที่พ่อของคุณขอร้อง ไม่ใช่ทำในสิ่งที่แม่ต้องการ” และนั่นคือสิ่งที่เขาสัญญา
จากนั้นนางก็มอบแหวนให้เขา ซึ่งเป็นแหวนที่ใครก็ตามที่สวมแหวนวงนี้แล้วขอพรได้สองพร ดังนั้นเขาจึงขอพรให้ตัวเองกลับบ้าน และเมื่อกลับถึงบ้าน พ่อแม่ของเขาอดสงสัยไม่ได้ว่าลูกชายของพวกเขาจะเป็นคนยิ่งใหญ่ขนาดไหน
เมื่อเขาอยู่บ้านมาหลายวันแล้ว แม่ของเขาต้องการให้เขาขึ้นไปที่พระราชวังและแสดงให้ 91กษัตริย์ทรงเป็นบุคคลดีจริง ๆ แต่พระราชบิดาของพระองค์ตรัสว่า
“ไม่นะ! อย่าปล่อยให้เขาทำแบบนั้น ถ้าเขาทำ เราก็จะไม่มีความสุขจากเขาอีกต่อไป”
แต่แม่ก็อ้อนวอนและภาวนาอยู่นานจนในที่สุดเขาก็ไป เมื่อไปถึงพระราชวัง เขาก็กล้าหาญกว่ากษัตริย์องค์อื่นมาก ทั้งในเรื่องเสื้อผ้าและเครื่องแต่งกาย ซึ่งไม่ค่อยชอบใจนัก และในที่สุดเขาก็พูดว่า
“ทุกอย่างเรียบร้อยดี แต่ที่นี่เธอเห็นราชินี ของฉัน เธอเป็นอย่างไร แต่ฉันไม่เห็นราชินีของคุณ ฉันไม่เห็นเหมือนกัน คุณรู้ไหม ฉันแทบไม่คิดว่าเธอจะหน้าตาดีเท่าฉันเลย”
“ขอให้เธอไปสวรรค์” กษัตริย์ หนุ่มกล่าว “เมื่อนั้นเธอคงได้เห็นว่าเป็นอย่างไร” และทันใดนั้นเธอก็ได้ยืนอยู่ต่อหน้าพวกเขา
แต่นางก็เศร้าโศกยิ่งนัก จึงกล่าวแก่เขาว่า
“ทำไมคุณถึงไม่สนใจสิ่งที่ฉันบอก และทำไมคุณถึงไม่ฟังสิ่งที่พ่อของคุณพูด ตอนนี้ฉันต้องกลับบ้านแล้ว ส่วนคุณก็ได้สิ่งที่ต้องการทั้งสองอย่างแล้ว”
เมื่อพูดจบนางก็ถักแหวนที่มีชื่อนางอยู่ติดกับผมของเขา และอธิษฐานให้ตนกลับบ้าน จากนั้นนางก็ออกเดินทาง
จากนั้น พระราชาหนุ่มก็รู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ และคิดไปวันแล้ววันเล่าว่าจะทำอย่างไร 92กลับไปหาราชินี ของเขา “ฉันจะลองดู” เขาคิด “ถ้าฉันไม่รู้ว่าไวท์แลนด์อยู่ที่ไหน” แล้วเขาก็ออกไปสู่โลกภายนอกเพื่อถามไถ่ เมื่อเขาไปได้ไกล เขาก็มาถึงเนินเขาสูง และที่นั่นเขาได้พบกับผู้หนึ่งซึ่งเป็นเจ้าเหนือสัตว์ป่าทุกตัวในป่า เพราะสัตว์ทุกตัวกลับมาหาเขาเมื่อเขาเป่าแตร ดังนั้นกษัตริย์ จึง ถามว่าเขารู้หรือไม่ว่าไวท์แลนด์อยู่ที่ไหน
“ไม่ ฉันไม่” เขากล่าว “แต่ฉันจะถามสัตว์ของฉัน” จากนั้นเขาก็เป่าแตรและเรียกพวกมัน และถามว่ามีใครรู้บ้างว่าไวท์แลนด์อยู่ที่ไหน แต่ไม่มีสัตว์ตัวใดรู้
ชายคนนั้นจึงมอบรองเท้าเดินหิมะคู่หนึ่งให้แก่เขา
ชายคนนั้นจึงมอบรองเท้าเดินหิมะคู่หนึ่งให้แก่เขา
“เมื่อท่านขึ้นรถเหล่านี้แล้ว ท่านก็จะมาหาพี่ชายของฉัน ซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายร้อยไมล์ เขาเป็นเจ้าเหนือบรรดานกในอากาศทั้งหมด จงถามเขา เมื่อท่านถึงบ้านของเขา ให้พลิกรองเท้าเพื่อให้นิ้วเท้าชี้ไปในทิศทางนี้ แล้วพวกมันก็จะเดินกลับบ้านเอง” ดังนั้น เมื่อพระ ราชามาถึงบ้าน พระองค์ก็พลิกรองเท้าตามที่เจ้าแห่งสัตว์บอก และพวกมันก็เดินกลับบ้านเอง
เขาจึงถามถึงไวท์แลนด์อีกครั้ง และชายคนนั้นก็เรียกนกทุกตัวออกมาด้วยเสียงแตร และถามว่ามีใครรู้บ้างว่าไวท์แลนด์อยู่ที่ไหน แต่ไม่มีนกตัวไหนเลย 93รู้แล้ว ตอนนี้ นานมากแล้ว หลังจากนกตัวอื่นๆ หายไป ก็มีนกอินทรีแก่ตัวหนึ่งปรากฏตัวขึ้น ซึ่งหายไปสิบปีแล้ว แต่เขาไม่สามารถบอกอะไรได้มากกว่านกตัวอื่นๆ
“เอาละ” ชายคนนั้นกล่าว “ฉันจะให้ยืมรองเท้าเดินหิมะคู่หนึ่งแก่คุณ เมื่อคุณใส่มันแล้ว รองเท้าจะพาคุณไปหาพี่ชายของฉันซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายร้อยไมล์ เขาเป็นเจ้าแห่งปลาทุกตัวในทะเล คุณควรถามเขาดีกว่า แต่อย่าลืมพลิกปลายรองเท้าในลักษณะนี้”
พระราชาทรงขอบพระคุณยิ่งนัก จึงทรงสวมรองเท้า และเมื่อพระองค์มาถึงชายผู้เป็นเจ้าแห่งปลาในทะเล พระองค์ก็ทรงหันนิ้วเท้ากลับ และพวกเขาก็เดินกลับบ้านเช่นเดียวกับคู่อื่นๆ หลังจากนั้น พระองค์ก็ทรงถามไวท์แลนด์อีกครั้ง
ชายคนนั้นจึงตะโกนเรียกปลาตัวนั้นอย่างสุดเสียง แต่ไม่มีปลาตัวใดบอกได้เลยว่ามันอยู่ตรงไหน ในที่สุดปลาหอกตัวเก่าก็มาถึง พวกเขาพยายามเรียกมันว่าบ้าน เพราะมันอยู่ไกลมาก เมื่อพวกเขาถามมัน เขาก็ตอบว่า
“รู้ไหม? ฉันคิดว่ารู้! ฉันทำอาหารที่นั่นมาสิบปีแล้ว พรุ่งนี้ฉันจะกลับไปที่นั่นอีก ตอนนี้ราชินีแห่งไวท์แลนด์ซึ่งกษัตริย์ไม่อยู่กำลังจะแต่งงานกับสามีคนใหม่”
“เอาล่ะ!” ชายคนนั้นกล่าว “เมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าพเจ้าจะให้คำแนะนำแก่ท่านเล็กน้อย แถวนี้ มีพี่น้องสามคนยืนอยู่บนทุ่งหญ้า 94และพวกเขาได้ยืนหยัดต่อสู้กันมาเป็นเวลาร้อยปีแล้วด้วยหมวก เสื้อคลุม และรองเท้าบู๊ต หากใครมีสิ่งสามอย่างนี้ เขาสามารถทำให้ตัวเองหายตัวได้ และปรารถนาในที่ใดก็ได้ตามต้องการ คุณสามารถบอกพวกเขาได้ว่าคุณต้องการลองสิ่งเหล่านี้ และหลังจากนั้น คุณจะตัดสินระหว่างพวกเขาว่าใครจะเป็นคู่ต่อสู้กัน”
ใช่แล้ว! พระราชาทรงขอบคุณชายผู้นั้นแล้วเสด็จไปทำตามที่ชายผู้นั้นบอก
“นี่มันเรื่องอะไรกัน” เขากล่าวแก่พวกพี่น้อง “เหตุใดพวกท่านจึงยืนต่อสู้อยู่ที่นี่ชั่วกาลนาน ขอให้ข้าพเจ้าลองสิ่งเหล่านี้ดู แล้วข้าพเจ้าจะตัดสินว่าของใครจะถูกต้อง”
พวกเขาเต็มใจที่จะทำเช่นนี้มาก แต่ทันทีที่เขาได้หมวก เสื้อคลุม และรองเท้าบู๊ต เขาก็พูดว่า:
“เมื่อเราพบกันครั้งหน้า ฉันจะบอกคุณว่าฉันคิดอย่างไร” และด้วยคำพูดเหล่านี้ เขาก็ปรารถนาที่จะออกไปจากที่นี่
ขณะที่เขาลอยขึ้นไปในอากาศ เขาก็เจอกับลมเหนือ
“ไปไหนกันมา?” ลมเหนือคำราม
“สู่ไวท์แลนด์” กษัตริย์ตรัสและแล้วท่านก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นแก่ท่านให้ฟัง
“อ๋อ” ลมเหนือกล่าว “เจ้าไปเร็วกว่าข้า เจ้าทำได้ เพราะเจ้าไปตรงได้ ในขณะที่ข้าต้องพ่นลมและพัดไปทุกโค้งและทุกมุม แต่เมื่อเจ้าไปถึง 95“ไปยืนบนบันไดข้างประตูสิ แล้วฉันจะบุกเข้าไป เหมือนกับว่าฉันจะทำลายปราสาททั้งหลัง แล้วเมื่อเจ้าชายผู้ซึ่งจะมีราชินี ของคุณ อยู่ออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น คุณก็จับที่คอเสื้อเขาแล้วโยนเขาออกไปนอกบ้าน แล้วฉันจะดูแลเขา และดูว่าฉันจะพาเขาออกไปได้หรือไม่”
พระราชาเสด็จเข้าไปในปราสาท ตอนแรกพระราชินีไม่รู้จักพระองค์ พระองค์มีรูปร่างผอมแห้งและผวา เพราะทรงเร่ร่อนไปไกลและทรงเศร้าหมอง
กษัตริย์ก็ทำตามที่ลมเหนือบอก เขายืนอยู่บนบันได และเมื่อลมเหนือพัดมา ลมพัดแรงและคำราม และจับกำแพงปราสาทจนสั่นสะเทือนอีกครั้ง เจ้าชายก็ออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ทันทีที่เขามาถึง กษัตริย์ก็จับ คอเสื้อของเขาและโยนเขาออกไปนอกประตู จากนั้นลมเหนือก็จับเขาและพาเขาออกไป ดังนั้นเมื่อเขาสิ้นใจ กษัตริย์ก็เข้าไปในปราสาท ตอนแรกราชินี ของเขา ไม่รู้จักเขา เขาดูซีดเซียวและผอมมาก เนื่องจากเดินเตร่ไปไกลและเศร้าหมอง แต่เมื่อเขาแสดงแหวนให้เธอเห็น เธอก็ดีใจมาก และงานแต่งงานที่ชอบธรรมก็เกิดขึ้น และชื่อเสียงของมันก็แพร่กระจายไปอย่างกว้างขวาง
