กระทิงดำแห่งนอร์เวย์
และพวกเขาก็ร้องเพลงล่าสัตว์มากมาย
และเพลงแห่งเกมและความยินดี;
แล้วปรับลิ้นให้ฟังเสียงคร่ำครวญ
“แห่งความรักและลีแห่งสกอตแลนด์”
ต่อไปพวกเขาจะหันไปวัดแบบดุร้ายมากขึ้น
“กระทิงดำแห่งนอร์โรเวย์!”
ทันใดนั้นเทียนก็หยุดเผาไหม้
นักร้องก็หยุดเล่นดนตรี
“The Cout of Keeldar” โดย J. Leyden
ในนอร์โรเวย์ แลงซีน มีผู้หญิงคนหนึ่งอาศัยอยู่ และเธอมีลูกสาวสามคน ลูกสาวคนโตพูดกับแม่ของเธอว่า “แม่ อบขนมปังและย่างขนมปังให้ฉันหน่อย ฉันอยากเสี่ยงโชค” แม่ของเธอก็ทำตาม และแม่ก็ไปหาแม่บ้านซักผ้าแก่คนหนึ่งและบอกจุดประสงค์ของเธอ แม่ของเธอก็ขอให้เธออยู่ที่นั่นในวันนั้น และมองออกไปที่ประตูหลังของเธอ และดูว่าเธอเห็นอะไรได้บ้าง เธอเห็นคืนนั้นในวันแรก วันที่สองเธอก็ทำแบบเดียวกันและเห็นคืนนั้น ในวันที่สาม เธอมองอีกครั้ง และเห็นรถม้าและคนหกคนกำลังวิ่งมาตามถนน เธอวิ่งเข้าไปและบอกแม่ของเธอก็ว่าเธอเห็นอะไร “ใช่แล้ว” แม่ของเธอก็พูด “นั่นเป็นของคุณ” เมื่อพวกเขาพาเธอขึ้นรถม้าและควบม้าออกไป
ลูกสาวคนที่สองกล่าวกับแม่ของเธอว่า “แม่จ๋า อบขนมปังและย่างขนมปังให้แม่หน่อย แม่จะรอโชคลาภของลูก” แม่ของเธอก็ทำตาม และเธอก็หันไปหาภรรยาคนโตขณะที่น้องสาวของเธอเดินมา ในวันที่สาม เธอเงยหน้ามองออกไปที่ประตูหลัง และเห็นรถม้าและรถม้าสี่ล้อแล่นมาตามถนน “เอาล่ะ” ภรรยาคนโตตอบ “นั่นเพื่อเธอ” พวกเขารับเธอขึ้นรถและออกเดินทาง
ลูกสาวคนที่สามพูดกับแม่สามีว่า “แม่จ๋า ปิ้งขนมปังให้หน่อยสิ แล้วก็ย่างขนมปังให้หน่อย เพราะฉันอยากไปหาโชคลาภของตัวเอง” แม่สามีก็ทำตาม และเธอก็หันไปหาแม่มดแก่ เธอหันไปมองที่ประตูหลังบ้านและดูว่ามีอะไรให้ดูบ้าง เธอทำตาม และเมื่อกลับมาก็บอกว่าเห็นวัวดำตัวหนึ่ง วันที่สองเธอก็ทำแบบเดียวกันและเห็นวัวดำอีก วันที่สามเธอก็มองอีกครั้ง และเมื่อกลับมาก็พูดกับแม่สามีว่าเห็นวัวดำตัวหนึ่งคำรามอยู่บนถนน “โอ้” แม่สามีพูด “นั่นเป็นของคุณ” เมื่อได้ยินเช่นนี้ เธอก็เริ่มโศกเศร้าและหวาดกลัว แต่เธอก็ลุกขึ้นและนั่งบนหลังวัว และพวกเขาก็ออกเดินทาง
ใช่แล้ว พวกเขาเดินทางต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งหญิงสาวเริ่มรู้สึกหิว “กินจากหูขวาของฉัน” วัวดำพูด “ดื่มจากหูซ้ายของฉัน แล้วเอาของที่เหลือไว้” เธอทำตามที่เขาบอกและรู้สึกสดชื่นอย่างน่าอัศจรรย์ พวกเขาเดินและดื่มไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเห็นปราสาทหลังใหญ่และสวยงาม “คืนนี้เราคงอยู่ตรงนั้น” วัวพูด “พี่ชายของฉันอาศัยอยู่ตรงนั้น” และทันใดนั้น พวกเขาก็มาถึงที่นั่น พวกเขาอุ้มเธอขึ้นจากหลังของเขา และพาเธอเข้าไป แล้วส่งไปที่สวนสาธารณะเพื่อพักค้างคืน ในตอนเช้า เมื่อพวกเขาพาวัวไป พวกเขาพาหญิงสาวเข้าไปในห้องรับแขกที่สวยงาม และให้แอปเปิลที่สวยงามแก่เธอ บอกเธอว่าอย่าหักมันจนกว่าเธอจะอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดที่มนุษย์เคยเผชิญมาในโลก และนั่นจะทำให้เธอไม่มีความสุข อีกครั้งที่นางถูกยกขึ้นบนหลังวัว และหลังจากที่นางขี่ไปไกลแล้ว และไกลเกินกว่าที่ฉันจะสังเกตได้ พวกเขาก็เห็นปราสาทที่สวยงามกว่ามาก และไกลออกไปกว่าครั้งก่อน วัวพูดขึ้นว่า “คืนนี้เราคงอยู่ตรงนั้น เพราะน้องชายคนที่สองของฉันอาศัยอยู่ที่นั่น” และพวกเขาก็มาถึงที่นั่นโดยตรง พวกเขายกนางลงมาและพานางเข้าไป แล้วส่งวัวไปที่ทุ่งเพื่อพักค้างคืน ในตอนเช้า พวกเขาพาหญิงสาวเข้าไปในห้องที่หรูหราและหรูหรา และให้ลูกแพร์ที่ดีที่สุดที่เธอเคยเห็นแก่เธอ โดยห้ามไม่ให้หักมันจนกว่าเธอจะอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดที่มนุษย์คนหนึ่งจะเคยเจอ และนั่นจะทำให้เธอออกมาได้ อีกครั้ง นางถูกยกขึ้นและนั่งบนหลังวัว และพวกเขาก็ออกเดินทาง พวกเขาเดินและวิ่งไป จนกระทั่งพวกเขาเห็นปราสาทที่ใหญ่ที่สุดและไกลที่สุดที่พวกเขาเคยเห็นมา “พวกเราต้องอยู่ที่นั่นคืนนี้” วัวตัวผู้กล่าว “น้องชายของฉันอาศัยอยู่ที่นั่น” และพวกเขาก็อยู่ที่นั่นทันที พวกเขาอุ้มเธอลงมา พาเธอเข้าไปข้างใน และส่งวัวตัวผู้ไปที่ทุ่งเพื่อพักค้างคืน ในตอนเช้า พวกเขาพาเธอไปที่ห้องหนึ่ง ซึ่งเป็นห้องที่ดีที่สุด และให้ลูกพลัมแก่เธอ บอกเธอว่าอย่าหักมันจนกว่าเธอจะอยู่ในที่คับแคบที่สุดที่มนุษย์จะเข้าไปได้ และนั่นจะทำให้เธอออกมาได้ ทันใดนั้น พวกเขานำวัวตัวผู้มาวางบนหลังของเธอ และออกเดินทาง
และแล้วพวกมันก็วิ่งไปต่อ จนกระทั่งมาถึงหุบเขาที่มืดมิดและน่าเกลียด พวกมันหยุดลง และผู้หญิงคนนั้นก็ลงจากรถ วัวบอกกับเธอว่า “เจ้าจงอยู่ที่นี่จนกว่าฉันจะรวมกลุ่มและต่อสู้กับเดอิล เจ้าจงนั่งบนแท่นนั้น และอย่าขยับมือหรือขยับเขยื้อนจนกว่าฉันจะกลับมา ไม่เช่นนั้น ฉันจะไม่มีวันพบเจ้าอีก และถ้าทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวเจ้ากลายเป็นสีน้ำเงิน ฉันได้เอาชนะเดอิลแล้ว แต่ถ้าสิ่งต่างๆ กลายเป็นสีแดง เขาจะเอาชนะฉันได้” เธอวางเธอลงบนแท่น และไม่นานนักรอบๆ ตัวเธอก็กลายเป็นสีน้ำเงิน เธอยกแท่นขึ้นด้วยความยินดีและข้ามมันไปข้างหลัง เธอดีใจที่เพื่อนของเธอได้รับชัยชนะ วัวกลับมาและตามหาเธอแต่ไม่พบเธอเลย
นางนั่งลงและนางก็เหนื่อยจนเหนื่อย ในที่สุดนางก็ลุกขึ้นและเดินต่อไป นางเดินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมาถึงเนินแก้วขนาดใหญ่ ซึ่งนางพยายามปีนขึ้นไป แต่นางก็ทำไม่ได้ นางเดินวนไปรอบๆ เชิงเขา พลางหาทางผ่าน จนกระทั่งในที่สุดก็มาถึงบ้านของช่างตีเหล็ก ช่างตีเหล็กสัญญาว่าถ้านางรับใช้เขาเจ็ดปี เขาจะทำมีดเหล็กให้นาง ซึ่งนางสามารถปีนขึ้นไปบนเนินแก้วได้ เมื่อครบเจ็ดปี นางก็หยิบมีดเหล็กขึ้นมา ปีนขึ้นไปบนเนินแก้ว และบังเอิญมาที่บ้านของแม่บ้านซักผ้าเก่า ที่นั่นนางได้ยินมาว่ามีอัศวินหนุ่มผู้กล้าหาญคนหนึ่งยอมให้ผ้าซิ่นสีฟ้าซัก และใครก็ตามที่ซักผ้าซิ่นนั้นได้จะต้องเป็นภรรยาของเขา ภรรยาคนเก่าอาบน้ำจนเหนื่อยแล้วจึงไปอาบน้ำให้ลูก และพวกเขาก็อาบน้ำให้ และควรอาบน้ำให้ดีกว่า เพื่อหวังว่าจะได้อัศวินหนุ่มมา แต่เมื่อพวกเขาทำได้ พวกเขาก็ไม่สามารถขจัดคราบได้ ในที่สุด พวกเขาก็ให้ขุนนางผู้แปลกหน้าซักเสื้อผ้า และเมื่อใดก็ตามที่เธอเริ่ม คราบก็ออกมาสะอาดหมดจด แต่ภรรยาคนเก่าทำให้อัศวินเชื่อว่าเป็นขุนนางของเธอที่ซักเสื้อคลุม ดังนั้น อัศวินและขุนนางคนโตจึงแต่งงานกัน และขุนนางคนโตก็เสียสมาธิเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เพราะเธอหลงรักเขาอย่างสุดซึ้ง เธอจึงนึกถึงแอปเปิลของเธอ และทุบมันจนแตก พบว่าแอปเปิลเต็มไปด้วยทองคำและเครื่องประดับล้ำค่า ซึ่งเป็นของมีค่าที่สุดที่เธอเคยเห็น “ทั้งหมดนี้” เธอกล่าวกับขุนนางคนโต “ฉันจะให้คุณ แต่คุณต้องเลื่อนการแต่งงานของคุณออกไปสักวัน และให้ฉันเข้าไปในห้องของเขาคนเดียวในตอนกลางคืน” ดังนั้นหญิงสาวจึงยินยอม แต่ระหว่างนั้น ภรรยาแก่ได้เตรียมเครื่องดื่มสำหรับนอนหลับไว้ และให้อัศวินดื่มมัน และไม่เคยตื่นอีกเลยจนกระทั่งเช้าวันรุ่งขึ้น ในคืนนั้น นางสนมก็พักผ่อนและร้องเพลง
“ข้าพเจ้ารับใช้ท่านมาเจ็ดปีแล้ว
ฉันปีนภูเขาที่เป็นกระจกเพื่อคุณ
เสื้อเชิ้ตสีฟ้าที่ฉันจัดมาเพื่อคุณ
แล้วท่านจะไม่ลุกขึ้นและหันมาหาฉันบ้างหรือ”
วันรุ่งขึ้น นางก็นึกขึ้นได้ว่าจะทำอย่างไรกับความเศร้าโศกนั้น นางทุบลูกแพร์และพบว่าลูกแพร์เต็มไปด้วยเครื่องประดับที่ล้ำค่ากว่าแอปเปิลเสียอีก นางต่อรองขออนุญาตให้อัศวินหนุ่มอยู่ห้องของนางเป็นคืนที่สอง แต่ภรรยาคนโตให้เครื่องดื่มนอนหลับแก่เขา และเขาก็หลับต่อไปจนถึงเช้า ตลอดทั้งคืน นางถอนหายใจและร้องเพลงเช่นเคย
“ข้ารับใช้ท่านมาเจ็ดปีแล้ว” ฯลฯ เขายังคงหลับอยู่ และเธอเกือบจะหมดหวังกับผู้เข้าแข่งขัน แต่ในวันนั้น เมื่อเขาออกไปล่าสัตว์ มีคนถามเขาว่าเสียงอะไรและเสียงครวญครางที่ได้ยินในห้องนอนของเขาเมื่อคืนนี้ เขาบอกว่าไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย แต่คนเหล่านั้นรับรองกับเขาว่าไม่มี และเขาตัดสินใจที่จะตื่นขึ้นในคืนนั้นเพื่อลองฟังสิ่งที่เขาได้ยิน นั่นเป็นคืนที่สาม และหญิงสาวอยู่ระหว่างความหวังและความสิ้นหวัง เธอทุบลูกพลัมของเธอ และลูกพลัมนั้นบรรจุอัญมณีล้ำค่าที่สุดในบรรดาสามลูก เธอต่อรองเช่นเคย และภรรยาคนโตก็เอาเครื่องดื่มนอนหลับไปที่ห้องของอัศวินหนุ่มเช่นเคย แต่เขาบอกเธอว่าเขาไม่สามารถดื่มมันในคืนนั้นได้โดยไม่เติมน้ำตาล และเมื่อเธอต้องการน้ำผึ้งเพื่อเติมน้ำตาล เขาก็เทเครื่องดื่มนั้นออกไป และทำให้ภรรยาคนโตคิดว่าเขาได้ดื่มมันไปแล้ว พวกเขาเข้านอนอีกครั้ง และนางสาวดาโมเซลก็เริ่มร้องเพลงเช่นเคย:
“ข้าพเจ้ารับใช้ท่านมาเจ็ดปีแล้ว
ฉันปีนภูเขาที่เป็นกระจกเพื่อคุณ
เสื้อเชิ้ตสีฟ้าที่ฉันจัดมาเพื่อคุณ
แล้วท่านจะไม่ลุกขึ้นและหันมาหาฉันบ้างหรือ”
เขาได้ยินดังนั้นก็หันไปหาเธอ และเธอก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเขาให้เขาฟัง และเขาก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเขาด้วย และเขาก็ทำให้แม่บ้านคนเก่าและลูกสาวของเธอถูกเผา และพวกเขาก็ได้แต่งงานกัน และเขาและเธอใช้ชีวิตอย่างมีความสุขมาจนถึงทุกวันนี้ เท่าที่ฉันจะรู้ได้ (1)
(1) ห้องแชมเบอร์ส ประเพณีนิยมแห่งสกอตแลนด์
